ณ บ้านเกิด อีกครั้ง...

ได้กลับมาบ้านครั้งนี้ ... นับว่าเป็นช่วงระยะเวลาที่ยาวนานกว่าทุก ๆ ครั้ง
ตลอดระยะเวลา 6 ปี ที่ห่างบ้านไป ไปใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหลวง
เมื่อถึงเวลาที่ต้องกลับบ้าน จะเป็นช่วงเวลาที่สุขใจที่สุด
ได้ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองยะลา
เมืองเล็ก ๆ ที่ถ้าใคร ๆ เคยได้มา ดูผิวเผินแล้วก็แสนจะธรรมดา
แทบจะไม่มีอะไรให้ตื่นตาตื่นใจเสียเลย
แต่สำหรับเราแล้ว
ทุก ๆ ที่ ที่เราเคยไปมาตั้งแต่เด็กจนโต เราใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองนี้
ตั้งแต่ลืมตาดูโลกมาจน อายุ 19- 20 ปี เป็นความทรงจำ
ที่ไม่ว่าจะต้องเดินทางไปทำงานหรือว่าไปใช้ชีวิตอยู่ที่ใด
ภาพแห่งความทรงจำ ความฝันของเราก็จะกลับมายังเมืองเล็ก ๆ
แห่งนี้เสียทุกคราไป อาจจะเป็นเพราะว่า ความผูกพัน ความรู้สึก ภาพความหลังต่าง ๆ
พ่อ แม่ พี่ น้อง ครอบครัวของเรา เพื่อน ๆ ญาติ ๆ แม้แต่เพื่อนเล่นแมวเมี๊ยว
ทุกสิ่งทุกอย่าง ยังคงอยู่ที่นี้ ที่ เมือง ยะลา แห่งนี้
...
ได้แต่คิดว่าวันนึง เมื่อเบื่อเมืองกรุงแล้ว จะกลับมาใช้ชีวิตที่บ้านเกิดแห่งนี้
จริงๆ น่ะ ...ไม่ว่าชีวิตจะต้องไปพบไปเจออะไรมา แต่สุดท้ายของชีวิตก็อยากกลับยะลา
เฮ่อ...ให้มันได้อย่งนี้สิน่ะ นิกัลยา เธอ....