Wednesday, May 23, 2007

บทความแรกของยาเอง

http://city.9sky.com/non-cgi/usr/27/27_4200_408.gif

เรื่องของเรื่องก็คือว่า บทความอันนี้ ยา เขียนไว้ตั้งแต่ ต้นปีแล้วล่ะค่ะ ช่วง มกรา 2550 แต่ก็เก็บไว้ไม่กล้าเอามาลงบล็อคเลยอ่ะ... แต่วันนี้คิดว่าคงถึงเวลาที่จะนำมาเผยแพร่ให้ทุกคนได้อ่านแล้วน่ะค่ะ เป็นไงก็อย่าลืมเมลล์มาบอกได้น่ะค่ะ...

เอาล่ะยังไงก็อย่าลืมเอาใจช่วยให้ยาเขียนบทความต่อไปเรื่อย ๆ น่ะค่ะ สู้ๆ สู้ตาย นิกัลยา....http://www8.tok2.com/home/mrose/l-46.gif

สวัสดีค่ะ...นี่ก็เป็นครั้งแรกของการเขียนบทความสั้น ๆ เกี่ยวกับเรื่องสวย ๆ งามๆของดิฉัน...ที่คุณกำลังอ่านกันอยู่นี้และแน่นอนค่ะว่าจะต้องเกี่ยวกับเรื่องราวของนางง๊ามนางงามแน่นอนค่ะ...อ่าว...ก็เพราะว่าดิฉันเป็นนางงามนี่ค่ะ...ถ้าเรื่องเกี่ยวกับเวทีนางงามและการประกวดนางงามคนที่ผ่านเวทีการประกวดมาแล้วนี่มีหรือจะไม่รู้ถึงตื้นลึกหนาบางของนางงามล่ะ...

พูดถึงการประกวดนางงาม..ดิฉันเองก็คิดว่า...คงจะเป็นความฝันของหญิงสาวหลายๆ คนที่อยากจะก้าวเข้ามายืนอยู่ตรงจุด ๆ นี้ ไม่ว่าจะเป็นหญิงแท้ หรือหญิงเทียม...ก็ไม่วายที่อยากจะลองประกวดดูสักครั้ง ตั้งแต่เวทีเล็ก ๆ เวทีน้องนางบ้านนา เวทีระดับจังหวัด ..จนกระทั่งถึงเวทีระดับประเทศ และระดับโลก.. ฟังดูยิ่งใหญ่ และสวยงามเหมือนหนทางสายนี้จะราบเรียบจะโรยราไปด้วยกลีบกุหลาบอันหอมกรุ่นจังเลยน่ะค่ะ...ตัวดิฉันเองก็คิดเช่นนั้นเหมือนกันในตอนที่ยังเป็นเด็กหญิงเล็ก ๆ คนนึง ณ ในเมืองอบอุ่น อันไกลแสนไกล ไกลจากความศิวิไลของเมืองกรุง...แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าโชคชะตา จะนำพาตัวดิฉันให้มายืนตรงจุดนี้จนได้..

แม้ในโลกของความเป็นจริงที่ดิฉันเจอนั้น มันไม่ได้หอมหวนและราบเรียบอย่างที่ดิฉันได้เคยคิดเลย...และดิฉันคิดว่าคงมีอีกหลายคนเช่นกันที่เคยผ่านการแข่งขันการประกวดความงานมาแล้วมีความคิดเช่นเดียวอย่างดิฉัน...มาถึงตอนนี้แล้วดิฉันคิดว่า ยังมีอีกหลายชีวิตที่พยายามที่จะก้าวมาอยู่ ณ จุดสุงสุดอยู่ในตอนนี้ อาจจะต้องผิดหวัง บ้าง สมหวังบ้าง..ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องขึ้นอยู่กับประสบการณ์ และความสามารถเฉพาะตัว บวกกับบุคลิกภาพและความงามของคุณ..และดิฉันก็ขอเป็นกำลังใจให้กับหัวใจทุกดวงที่กำลังเริ่มทอประกายแสงทีละเล็กทีละน้อย จนสุดทางฝันเป็นดวงดาวอันเจิดจ้าในท้องฟ้าอันกว้างใหญ่แห่งนี้...และขอให้ทุกคนคว้าดวงดาวแห่งความฝันนั้นมาครอบครองให้ได้ค่ะ...

แต่...เราจะเริ่มต้นอย่างไรดีล่ะ?

..คงจะเป็นคำถามแรก ๆ ในอีกหลาย ๆคำถามที่อาจจะเกิด ถ้าน้อง ๆต้องการที่จะมาประกวดแต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี...บางคนอาจจะมีคุณพ่อคุณแม่ผู้ปกครองมาสนับสนุนอยู่ตรงนี้ ส่วนบางคนก็จะมีพี่เลี้ยงมาคอยเทรนด์มาคอยดูแลเราอยู่เช่นกัน..และน้อยคนนักที่จะก้าวมาถึงจุด ๆ นี้ด้วยตนเอง...แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณจะทำความฝันของคุณให้สำเร็จไม่ได้นี่

เรื่องของบุคลิกภาพก็สำคัญเป็นสิ่งแรกที่เราควรจะต้องมี เพราะแน่นอนว่าสิ่งที่จะทำให้ประทับใจผู้คนที่พบเห็นเราได้นั้นเป็นอันดับแรก นั้นก็คือบุคลิกภาพ ไม่ว่าจะเป็น รูปร่างหน้าตา ลักษณะท่าทาง การยืนการเดินการนั่ง เราจะดึงเสน่ห์แห่งบุคลิกภาพของเราออกมาได้อย่างไร .. เราจะทำอย่างไรให้เราดูดีดูโดดเด่นกว่าคนอื่น ๆ ได้ยังไงล่ะ

จะว่าไปแล้ว..เจ้าบุคลิกภาพเนี่ย มันก็จะแตกต่างกันไปตามแต่ล่ะคาแรกเตอร์ของแต่ละคน โดยส่วนรวม ทั้งลักษณะทางกาย ซึ่งสังเกตได้ง่าย อันได้แก่รูปร่างหน้าตา อันหมายถึงถ้าเราอยากจะเป็นนางงามที่พิชิตใจกรรมการได้แล้วเนี่ย รูปร่างหน้าตาต้องมาก่อนเป็นอันดับแรก ก็เราจะประกวดนางงามไม่ใช่เหรอ ใครที่หุ่นไม่ให้แต่ใจรักอันนี้คงต้องพิจารณาตัวเองกันนิดนึงด้วยการส่องกระจกดูรูปร่างของเราว่าเป็นอย่างไรบ้าง ดูสมส่วนไหม ถ้าอ้วนไป ก็ควรจะรีบทำการลดน้ำหนัก (อย่างถูกวิธีด้วยน่ะค่ะ) ควบคุมอาหาร ควบคู่กับการออกกำลังกาย ได้ผลช้าหน่อยแต่ชัวร์ ไม่เป็นอันตรายต่อสุขภาพด้วย ส่วนประเภท ผอมไป ก็ควรที่จะไปทำน้ำหนักให้เพิ่มขึ้นมาน่ะค่ะ แบบทีพอลมพัดแล้วหล่นไปข้างเวทีแล้วต้องให้กรรมการวิ่งไปตามเก็บเนี่ย ขอแนะนำให้ไปทำน้ำหนักเพิ่มมาหน่อยดีกว่าค่ะจะได้มีน้ำมีนวลมากขึ้น มิฉะนั้นแล้วจะหา ความงามของส่วนโค้งส่วนเว้ามาจากไหนกันล่ะ..

กิริยาท่าทางก็สำคัญ ต่อให้คุณหยาดเยิ้มมาจากไหน แต่นิสัยไม่ได้เนี่ย จบเห่เลยน่ะ มือไม้หนักอันนี้เห็นจะไม่ไหว เจอใครก็ต้องไหว้ไว้ก่อน สิ่งนี้คือสิ่งที่เราจะต้องจำขึ้นใจเสมอ ๆ ...ก็เราเป็นชาวเมืองสยามนี่ค่ะ นอกจากยิ้มสยามแล้ว วัฒนธรรมการไหวก็อย่าลืมซะล่ะ แต่อย่างบางคนเนี่ยทุกอย่างดีหมด แต่..ธาตุแท้ของshe(บางคน) ก็อาจจะเผยตัวตนที่แท้จริงออกมาตามผลการตัดสิน เมื่อพวกsheเหล่านั้นไม่ได้ตำแหน่งอย่างที่หวังไว้ คราวนี้ล่ะ ก็จะเกิดการแปลงร่างขึ้นแล้วล่ะ แต่จะแปลงเป็นอะไรนั้นขอละไว้ฐานที่เข้าใจล่ะกัน... ไม่ว่าจะเป็นตัวของนางงามเองหรือว่าพี่เลี้ยงก็เหอะ ขอให้เก็บอากับกิริยากันไปนี๊ดส์ นึง คำตัดสินของกรรมการถือว่าเด็ดขาดแล้วล่ะค่ะ น้ำเสียงพูดจาตอบคำถามเสียงดังฟังชัดถ้อยชัดคำ คำพูดคำจาก็หวานหูฟังแล้วกรรมการถึงกับเคลิ้ม อันนี้ดีค่ะ นอกจากสวยด้วยกิริยาท่าทางมารยาทแล้ว คำพูดที่ดีๆ ที่ถูกกลั่นออกมาจากสมองอันเฉลียวฉลาดแล้วเนี่ย ก็จะส่งเสริมให้หนทางสู่ดวงดาวของเราไม่ยากอย่างที่คิด เพราะมันก็จะเปรียบได้ว่าเป็น ความสามารถทางสมองอย่างนึงของเราเหมือนกัน ส่วน ทักษะการทำกิจกรรมต่างๆ อันนี้จะเห็นได้เวลาที่คุณประกวด แล้วอยู่ในช่วงเก็บตัว แน่นอนว่าคุณจะต้องเข้ากลุ่มกับเพื่อน ๆ ทำกิจกรรมหลายต่อหลายอย่าง ยิ่งเวทีใหญ่ ๆ ด้วยแล้วเนี่ย ไม่ต้องพูดถึงเลย กิจกรรมเยอะมาก เหนื่อยด้วย และ ใช่ว่าเค้าจะจัดกิจกรรมให้เราเล่นสนุกสนานไปวัน ๆน่ะค่ะ เพราะจริง ๆ แล้วเค้าก็จะดูความมีน้ำใจของเราความสามัคคี การรู้จักเสียสละหรือว่าแบ่งปัน กับเพื่อนนางงามด้วยกัน ไม่อิจฉากัน เป็นอีกการแสดงออกทางบุคลิกภาพในลักษณะของจิตใจในอีกทางหนึ่ง ซึ่งการทำกิจกรรมนี้ ก็จะทำให้กรรมการที่ ได้เห็น ความรู้สึกนึกคิด ที่แท้จริงของเรา และการรู้จักปรับตัวเข้ากับผู้อื่นเข้ากับสิ่งแวดล้อมว่าเราทำได้ดีมากน้อยแค่ไหน

ถ้าคุณสามารถอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้อย่างเป็นกันเองแล้วเนี่ยคุณจะรู้สึกได้เปรียบ ได้เพื่อน และได้ประสบการณ์อันล้ำค่ามาก ๆ เลยล่ะค่ะซึ่งทุกสิ่งที่กล่าวมาทั้งหมดทั้งมวลนี้นั้น ถ้าหากว่าคุณทำได้อย่างที่บอกไว้ในข้างต้นแล้วเนี่ย ก็นับได้ว่าคุณก็จะเป็นผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่มีบุคลิกภาพ และมีเสน่ห์ที่น่ามอง อยู่ไม่น้อยเลยทีเดียวเชียวล่ะ...คนจะงามใช่งามที่ใบหน้า(อย่างเดียวน่ะ) ต้องงามมาจากข้างในด้วยน่ะค่ะถึงจะเรียกได้ว่างามอย่างมีคุณค่าอย่างแท้จริงค่ะ...

kachin_country_girl_01.gif

Tuesday, May 22, 2007

mymom & dad

I love you mother .... and father..... so far away....


นิกัลยาหรือนังซิน..ซินเดอเรลล่า


เอาล่ะ เอาล่ะ.. ได้ดูรูปภาพ และอ่านบล็อคของยามาพอหอมปากหอมคอแล้วก็ลองมาดูรูปนิกัลยา ตอนประกวดนางงามกันดีกว่า (ความจริง อยากจะโพสท์รูปสะสมลงบล็อคไว้เป็นที่ระลึกจ้ะ)... ไว้ดูเพื่อรำลึกถึงความหลัง



ต้องร่วมกิจกรรมออกกำลังกายด้วยค่ะ ปีของยาเราไปเก็บตัวที่ภูเก็ต กับเกาะพีพี กันค่ะ ....ก่อนได้ตำแหน่งค่ะยิ้มสวย ๆ


ไม่อยากจะเชื่อเลยค่ะ... นี่เราไม่ได้ฝันไปใช่ใหม... T^T หลังได้ตำแหน่งก็ยังต้องยิ้มสวยๆ ค่ะ


แม้จะผ่านมา เกือบจะ 3 ปีแล้ว ... ยาเองยังจำไม่ลืมเลยน่ะ สำหรับยาแล้วมันไม่เหมือนฝันความฝันซะทีเดียวหรอกน่ะค่ะ ....ยาก็สำนึกตัวเองดีอยู่ตลอดเวลาว่าเป็นแค่เด็กต่างจังหวัดคนนึง... แต่เมื่อวันนึงเราก้าวมาถึงจุดนี้แล้วด้วยความสามารถของตัวเอง.... ก็ต้องยิ้มและมีน้ำตาแห่งความดีใจเป็นธรรมดา...อย่าว่าแต่ยาเลยน่ะค่ะ แม้แต่ครอบครัวของยาก็ดีใจ ญาติพี่น้องเพื่อน ๆ ก็ดีใจ... แม้แต่คนภาคใต้ด้วยกันยังดีใจด้วยเลยค่ะ ...บางคนยังมาเล่าให้ฟังเลยว่าตอนดูยาประกวดคืนนั้นแล้วยาได้ ... ก็พากันเฮลั่นบ้าน แถมเลี้ยงกันใหญ่ ที่รู้จักไม่เป็นไร แต่ที่ไม่รู้จักนี่สิค่ะตื่นเต้นไปกับยาด้วย..(อันนี้เจ้าตัวมาบอกเองเลยน่ะค่ะ...เราก็ได้แต่ยิ้มปลาบปลื้มและขอบคุณ...จนเดี๋ยวนี้ก็ยังมีน่ะ...คิคิ) จะไม่ให้ปลาบปลื้มอย่างไรไหว.... แต่ยาจะคิดเสมอว่าเป็นของขวัญที่พระเจ้าของยาประทานให้...คงเป็นเพราะว่ายาเป็นเด็กดี อดทนกับบททดสอบทุกอย่างยา...ชีวิตที่ขาดเสาหลักชีวิตเหมือนถูกปล่อยให้ลอยอยู่กลางทะเล...ช่างเจ็บปวดสิ้นดี ...แต่ยาก็เก็บความรู้สึกนั้นไว้คนเดียวยาไม่ได้บอกใครหรอก...มีแต่พระเจ้าเบื้องบนเท่านั้นที่รับรู้เรื่องราวทั้งหมด...

...พระเจ้าก็เลยเห็นใจยา... และแม้ถึงได้มายาก็ไม่มีทางหลงตัวเองหรอกค่ะ...เพราะวันนี้พระเจ้าให้เราได้ วันนึงพระเจ้าก็ต้องเอาไปจากเราได้เหมือนกันทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแต่เป็นของนอกกาย เป็นแค่เครื่องประดับบนดุลยา(ซึ่ง "ดุลยา"แปลว่าโลกนี้)... ยาคิดอย่างงั้นจริงๆน่ะค่ะ

ยาไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะได้เป็นซินเดอเรลล่าเพียงชั่วข้าวคืน ...ได้เปลี่ยนแปลงชีวิตการเป็นอยู่ของยา ซึ่งก็ต้องหมายถึงครอบครัวของยาด้วยเพราะยาเองก็รักครอบครัวของยามาก แม้จะไม่มีพ่อแล้ว แต่ยาก็ยังมีแม่มีพี่กับน้อง ๆ ...ครอบครัวเล็ก ๆ ของเรา...

... เป็นความฝันอันแสนสวยที่ยาจะเก็บไว้ในความทรงจำอีกนานเท่านานเลยล่ะค่ะ....


เอ๋...ใครจะได้เป็นเจ้าหญิงซินเดอเรลล่าคนต่อต่อไปน่ะ....

today






มาโพสท์อีกแล้วล่ะค่ะ หลังจากที่เว้นวรรคไปสักพักนึง แต่วันนี้ยาก็มีรูปมาฝากตามเคยน่ะค่ะ เรือที่อยู่ข้างหลังของยาก็คือ เรือหลวงแม่กลองค่ะ พอดีว่ามีโอกาสได้ไปเยี่ยมชมกัน นิกัลยาก็ไม่รอช้า โพสท์ท่าสุดฤทธิ์ อิอิ

ส่วนรูปนี้ก็ตอนที่มีน้อง ๆ มุสลิมมาแลกเปลี่ยนความรู้กันค่ะน้อง ๆ น่ารักมากเลยค่ะ ยาก็ใส่ชุดชมพูอยู่ซ้ายมือเห็นอ่ะป่าว รูปนี้ถ่ายที่โคราชค่ะไปเป็นพิธีกร แต่แหม โพสท์ท่าซะ ...
ส่วนรูปนี้ก็ถ่ายที่สนามบินสุวรรณภูมิค่ะ กำลังจะบินลงใต้

อะชื๊บ สู้ สู้ สู้ตาย....คิคิคิ พอแระ...