i wish...

เหตุการณ์ ความไม่สงบ ในบ้านเรานับวันยิ่งรุนแรงมากขึ้น ๆ เหมือนพรุ ที่ไม่มีวันดับ ..
กับชีวิตแล้วชีวิตเล่าที่ร่วงหล่นไปดุจดั่งใบไม้ร่วง
3 ปีกว่าแล้วน่ะ ... แต่ดูเหมือนมันจะไม่คลี่คลายไปในทางที่ดีได้เลย ...
สิ่งที่เราเคยฝันสิ่งที่เราเคยหวังว่าวันนึงมันต้องสงบลงให้ได้ แต่ก็เปล่าเลย
มันกลับยิ่งลุกลาม เป็นเหมือนภัยมืดกำลังทำลายในส่วนที่สว่าง
... ทำไมถึงยังปล่อยให้เป็นยังงี้ได้
ทำไมใคร ๆที่เกี่ยวข้องถึงไม่จัดการให้มันสิ้นสุดลงสักที
ทำไม? ทำไม?
จะรออะไรไปถึงเมื่อไหร่กัน ...
มันสุดจะทนเหมือนกันที่นั่งอยู่เฉยๆ
รับรู้เรื่องราวความเป็นไปอยู่แบบนี้ อยากจะทำให้อะไร ๆ ดีขึ้นกว่านี้ ...
เป็นห่วงทุก ๆ คน เหลือเกินแล้ว
i wish my dream come true... always wish...

ณ จังหวัดตาก

จริง ๆ ก็เป็นเรื่องที่ดราฟไว้ แต่ว่าวันนี้เอามาลงพร้อมรูปดีฝ่า...

ด้วยความที่ไม่รู้จะทำอะไร + ปวดฟันที่เพิ่งไปผ่ามาด้วย

นิกัลยาจึงได้แต่หยิบกล้องมาถ่ายรูปตัวเองซะงั้น ยังไม่พอเผื่อแผ่ไปยังต้นไม้ใบหญ้าด้วย

ได้เห็นแม่น้ำปิงอยู่ตรงหน้า กับฝนที่ตกลงมาโปรย ๆ พลอยทำให้ต้นไม้สดชื่นชุ่มฉ่ำดูมีชีวิตชีวามากขึ้นด้วย

ก็ส่วนตัวแล้วเนี่ย เราเองก็ชอบฤดูฝนอยู่แล้วด้วยนี่นา บรรยากาศกำลังเย็นสบาย น่านอนชะมัดยาดเลย

สรุป ว่า มีการหลับกลางวันด้วยแน่ะ ตื่นมาก็ทำงาน ๆ จนเสร็จกว่าจะถึงกรุงเทพฯก็ดึกพอดูแหละ คิคิ

แต่ก็สนุกดีน่ะวันหลังถ้ามีโอกาสคงได้มาเที่ยวอีกแหละ

มงกุฏกับสายสะพาย

ยิ้มแบบปวด ๆ (ผ่าฟันมาอ่าน่ะต้องเข้าใจ)






ถ่ายซะทั่วเลยมาจบที่รูปสุดท้าย ...
ถ้ามีอะไรใหม่ ๆจะเอามาอัพล่ะกันน่ะค่ะ บะบายยย

จบหลักสูตรพัฒนาสัมพันธ์ระดับผู้บริหารรุ่นที่4 แล้วคร๊าาา จากรุ่นที่ 1 ที่พี่บุ๋มปนัดดาเรียน และรุ่นที่3ที่ลูกจันเรียนน่ะจ่ะ มาถึงนิกัลยาเป็นรุ่นที่ 4 จ้าาาา

แล้วก็เป็นรุ่นแรกที่

รับประกาศ จากผู้บัญชาการทหารเรือเลยน่ะเนี่ย ....
หมดแรงง... แฮ่..
งานวันงดสูบบุหรี่โลกค่ะ ที่ฐานทัพเรือสัตหีบนู้นแหน่ะ ...