ความรักของฉัน...

ผมเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง...ที่กำลังมีความรัก
ความรักของผมที่มีต่อผู้หญิงคนหนึ่ง
ผมบังเอิญเห็นเธอครั้งแรกที่หน้าร้านของผม ตอนเวลา 4.44 pm...
ตั้งแต่ครั้งแรกผมหลงรักเธอ ผมเหลือบมองเธอ...และเราเดินสวนผ่านกันไป....
นับตั้งแต่นั้นผมก็จะเดินผ่านเธอเข้าร้านของผม...ทุก ๆ วันเวลา 4.44 น.
เธอจะมายืนหน้าร้านผมทุกวันเพื่อมายืนรอรถเมล์ ส่วนผมก็จะเดินผ่านเธอเพื่อเข้าร้านทุกครั้ง...
ผมสังเกตสายตาเธอไม่เคยจดจ้องมาที่ผม...มีเพียงสายตาของผมที่จ้องมองเธอเท่านั้น
เราเดินผ่านกันมาเรื่อย ๆ แม้มันจะเป็นเวลาสั้น ๆ แต่มันก็คือความสุข ความสุขที่ได้พบหน้าเธอ ...
แม้จะเป็นช่วงเวลาเพียงเล็กน้อย แต่ก็สม่ำเสมอทุกวัน...

ผมรู้สึกว่าเพียงเท่านั้นก็ทำให้ผมมีความสุขแล้ว
แม้เธอจะไม่เคยมองผมเลย...

และนี่ก็คือความรักเล็ก ๆ ที่เกิดขึ้นกับผม...

ฉันเป็นผู้หญิงธรรมดา ๆ คนหนึ่งที่มีความรักเช่นกัน...

ความรักเล็ก ๆ ของฉันเกิดขึ้นเวลา 4.44 pm....

ฉันเดินผ่านผู้ชายคนหนึ่ง... และฉันหลงรักเค้าตั้งแรกพบ

เพียงแต่ฉันไม่กล้าพอที่จะหันหน้าไปเผชิญสายตาของเค้า

ฉันจะแอบมองนิด ๆ ไม่ให้เค้ารู้ สิ่งที่ฉันทำทุกครั้งคือ

เมื่อเค้าเดินสวนผ่านฉันมาเข้าร้านเค้า...ฉันจะหันหลังไปมองเค้าทุกครั้ง

แต่สิ่งที่ฉันพบคือ... เค้าไม่เคยหันมามองฉันเลย...

มีเพียงฉันเท่านั้น ที่หันไปมองเค้า...ทุก ๆ วัน

ทุก ๆ 4.44 pm...ความตื่นเต้น และความสุขของฉันจะเกิดขึ้น

ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน...ว่าทำไมต้องเป็นเวลานี้...

ฉันแอบคิดไปเองว่าเค้าก็มองฉันอยู่เหมือนกัน

เราคงต้องเดินผ่านกันแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ...อาจจะตลอดไป

"ความรักอาจจะเป็นสิ่งที่อยู่ ใกล้ๆ เรา ...มันอาจจะต้องใช้ความกล้าสักนิด...


ที่จะได้มันมาครอบครอง





วันนี้ผมตั้งใจ...


วันนี้ฉันตั้งใจ...


ผมเดินเข้าร้าน...


ฉันหยุดหน้าร้าน...


เราเดินสวนกันอีกครั้ง...


ฉันไม่ยอมแล้ว ฉันต้องกล้า ฉันหันหลังไป


ผม....ยังคงเดินผ่านไป เป็นครั้งแรกที่ผมไม่ได้เงยหน้ามองเธอ...


.


.


.


คุณค่ะ...มองฉันทีสิค่ะ?


ฉนไม่อยากปล่อยให้มันผ่านไปอีกแล้ว...


มันถึงเวลาแล้ว


ที่ฉันจะเริ่ม...


จะนำมันมาครอบครอง...


"ความรักของฉัน"...

"ฉันรักเธอน่ะ"