ความรักของฉัน...

ผมเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง...ที่กำลังมีความรัก
ความรักของผมที่มีต่อผู้หญิงคนหนึ่ง
ผมบังเอิญเห็นเธอครั้งแรกที่หน้าร้านของผม ตอนเวลา 4.44 pm...
ตั้งแต่ครั้งแรกผมหลงรักเธอ ผมเหลือบมองเธอ...และเราเดินสวนผ่านกันไป....
นับตั้งแต่นั้นผมก็จะเดินผ่านเธอเข้าร้านของผม...ทุก ๆ วันเวลา 4.44 น.
เธอจะมายืนหน้าร้านผมทุกวันเพื่อมายืนรอรถเมล์ ส่วนผมก็จะเดินผ่านเธอเพื่อเข้าร้านทุกครั้ง...
ผมสังเกตสายตาเธอไม่เคยจดจ้องมาที่ผม...มีเพียงสายตาของผมที่จ้องมองเธอเท่านั้น
เราเดินผ่านกันมาเรื่อย ๆ แม้มันจะเป็นเวลาสั้น ๆ แต่มันก็คือความสุข ความสุขที่ได้พบหน้าเธอ ...
แม้จะเป็นช่วงเวลาเพียงเล็กน้อย แต่ก็สม่ำเสมอทุกวัน...

ผมรู้สึกว่าเพียงเท่านั้นก็ทำให้ผมมีความสุขแล้ว
แม้เธอจะไม่เคยมองผมเลย...

และนี่ก็คือความรักเล็ก ๆ ที่เกิดขึ้นกับผม...

ฉันเป็นผู้หญิงธรรมดา ๆ คนหนึ่งที่มีความรักเช่นกัน...

ความรักเล็ก ๆ ของฉันเกิดขึ้นเวลา 4.44 pm....

ฉันเดินผ่านผู้ชายคนหนึ่ง... และฉันหลงรักเค้าตั้งแรกพบ

เพียงแต่ฉันไม่กล้าพอที่จะหันหน้าไปเผชิญสายตาของเค้า

ฉันจะแอบมองนิด ๆ ไม่ให้เค้ารู้ สิ่งที่ฉันทำทุกครั้งคือ

เมื่อเค้าเดินสวนผ่านฉันมาเข้าร้านเค้า...ฉันจะหันหลังไปมองเค้าทุกครั้ง

แต่สิ่งที่ฉันพบคือ... เค้าไม่เคยหันมามองฉันเลย...

มีเพียงฉันเท่านั้น ที่หันไปมองเค้า...ทุก ๆ วัน

ทุก ๆ 4.44 pm...ความตื่นเต้น และความสุขของฉันจะเกิดขึ้น

ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน...ว่าทำไมต้องเป็นเวลานี้...

ฉันแอบคิดไปเองว่าเค้าก็มองฉันอยู่เหมือนกัน

เราคงต้องเดินผ่านกันแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ...อาจจะตลอดไป

"ความรักอาจจะเป็นสิ่งที่อยู่ ใกล้ๆ เรา ...มันอาจจะต้องใช้ความกล้าสักนิด...


ที่จะได้มันมาครอบครอง





วันนี้ผมตั้งใจ...


วันนี้ฉันตั้งใจ...


ผมเดินเข้าร้าน...


ฉันหยุดหน้าร้าน...


เราเดินสวนกันอีกครั้ง...


ฉันไม่ยอมแล้ว ฉันต้องกล้า ฉันหันหลังไป


ผม....ยังคงเดินผ่านไป เป็นครั้งแรกที่ผมไม่ได้เงยหน้ามองเธอ...


.


.


.


คุณค่ะ...มองฉันทีสิค่ะ?


ฉนไม่อยากปล่อยให้มันผ่านไปอีกแล้ว...


มันถึงเวลาแล้ว


ที่ฉันจะเริ่ม...


จะนำมันมาครอบครอง...


"ความรักของฉัน"...

"ฉันรักเธอน่ะ"

ภาพ นิกัลยา บนเวทีมีสไทยแลนด์เวิล์ด

ณ ขอนแก่น.....จ้า

วันที่ ที่14 ที่ผ่านมาก็ได้มีโอกาส ไปทำงานที่จ. ขอนแก่นอีกแล้ว ... คราวนี้ไม่ได้เอารูปหน้างานมาลงเลย ... เพราะมัวแต่ตะลึงกับประชากรชาวขอนแก่นที่ให้การต้อนรับอย่างล้นหลาม ทำให้รู้สึกอบอุ่นแล้วก็ประทับใจมากมายเลยน่ะค่ะ ส่วนใหญ่จะพักอยู่ในห้องพักที่โรงแรมศรีเจริญ ธานี ค่ะ (ถ้าจำไม่ผิดน่ะ) รุปที่ถ่าย เนื่องมาจากว่างจัดไม่รู้จะทำไร ก็เลยถ่ายรูปซะงั้น ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ล่ะ เอามาลงบล็อคซะเลยน่ะ อิอิ




ตอนนี้ก็กำลังส่องกระจกอยู่จ้า อุ้ย ... เก๊กสวยใหญ่เชียว ...
รูปสุดท้าย ยิ้มหวาน ๆ ค่ะ.... ถ้าชอบเดี๋ยววันหลังเอามาลงอีกน่ะจ่ะ...

ไปถ่าย scoop มาคร๊า

เป็นการถ่ายสกู๊ปของยาเองค่ะ ถ่าย ณ Prime Nature Villa เป็นหมู่บ้านที่สวยยยยยยยยมากกกกกกกกกกกกก หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมยาต้องลากเสียงยาวขนาดนี้ ก็มันสวยจริงนี่ค่ะ ทั้งบรรยากาศ อือหืมม์ เหมือนกับอยู่ท่ามกลางธรรมชาติเลยน่ะค่ะ แวดล้อมไปด้วยต้นไม้ ดอกไม้ แถมมีทะเลสาบ อยู่กลางหมู่บ้านเลยน่ะค่ะเนี่ย สงบเงียบ ยังกะอยู่เขาใหญ่ยังไงยังงั้น คิคิ สงสัยจะบรรยายเว่อร์ไปแล้ว.... เอาล่ะเอาเป็นว่าชอบล่ะกันแต่คนไม่มีปัญญาซื้อหรอก เพราะเท่าที่ถามราคามาก็ หลายสิบ ถึง ร้อยล้านอยู่ แหะแหะ... ไม่เป็นไรอย่างน้อยก็ได้มาเยี่ยมชมก็ยังดีเน๊าะ....

แล้วนี่ก็เป็นบ้านตัวอย่างค่ะ ที่เราไปถ่ายสกู๊ปกัน เห็นแล้วก็อิจฉาคนที่มีบ้านอยู่ที่นี่เจงๆ ...
แล้วก็ พี่ ๆ ทีมงานก็น่ารักมาก ๆ เป็นการทำงานที่สนุกมากเลยล่ะค่ะ หวังว่าคงได้ร่วมงานกันอีกน่ะค่ะ ...

ณ โคราช

รูปนี้เป็นรูปที่โคราช กับบริษัท ศรีสวัสดิ์จ้า .... ไปมาตั้งแต่เดือนที่แล้วละ

แต่ดันเพิ่งเอามาลงวันเนี่ยอ่าน่ะ

เอาเป็นว่าชมกันเลยล่ะกัน...รูปนี้ก็ถ่ายคู่กับพี่ ๆ ที่บ.ศรีสัวดิ์ น่ะค่ะ ของสาขาโคราช มีแค่รูปเดียวเองอ่ะ ....

งั้น ถ้าได้ไปอีกครั้งหน้า จะเอามาลงเยอะ ๆ น่ะจ่ะ ...

เอาล่ะ ขอลาไปนอนก่อนล่ะกันน่ะจ่ะ บายย

นิกัลยา...on game show

ในแต่ล่ะอิริยาบทวันนี้เอามาให้ดูกันเพราะว่าเพิ่งไปค้นเจอซีดีที่เก็บๆ ไว้ อันนี้คงจะเก็บจนหายแม้แต่ตัวเองยังคิดเลยว่า
นี่ฉันมีรูปพวกนี้ด้วยเหรอเนี่ย ... -*-
พอเจอแล้วก็เลยเอามาลงไว้ดีกว่า ตอนไปเล่นเกมส์รายการชิงร้อยชิงล้านตอนนู้นนานแล้วล่ะ...