Tuesday, March 06, 2007

คุณแม่สุดที่รักกับเพื่อนรัก








ยา..มีเพื่อนรักกับเค้า จริงๆ แล้วก็ไม่กี่คนหรอก ไม่ถึง ห้าคนด้วยซ้ำน่ะ คนที่จะกอดคอร้องไห้.. และคอยปรับทุกข์ในยามที่เศร้า หรือท้อแท้... อย่าเพิ่งแปลกใจไปน่ะค่ะ ว่าทำไม.. ผู้หญิงอย่างยา มีเรื่องให้ต้องเศร้าด้วยเหรอ ... จริงๆ แล้ว ถึงเป็นนางงาม แต่ยาก็เป็นคนน่ะค่ะ.. มนุษย์ปุถุชนธรรด๊า ธรรมดา คนนึง ที่เคยมีอดีตที่ฝั่งใจไม่ว่าจะเป็นเรื่องของความสุข..หรือว่าทุกข์.. วันที่อยากลืม และความทรงจำที่อยากจะจดจำไปชั่วชีวิต... และทุกครั้งที่มีเรื่องทุกข์ใจยาเองก็จะมีเพื่อนที่คอยห่วงใยใส่ใจเสมอ... คิดถึงเพื่อน ๆ ตอนสมัยเรียนมาก ๆ เพื่อนๆ ที่วัน ๆ นึงไม่คิดเรื่องอะไรนอกจากเรียน ๆ เล่น ๆ (เรื่องเที่ยวคงไม่มีหรอก เพราะไม่ชอบเที่ยวเท่าไหร่) ส่วนเหตุการณ์หรือว่าวีรกรรมตอนไปเที่ยวบ้านเพื่อนแถว นอกเมือง.. มันเป็นอะไรที่มีความสุขมาก ๆ เลยน่ะค่ะ ...


คนแรกที่เป็น เพื่อนคนแรกในชีวิตของยา... นั่นก็คือ แม่ยาเอง คน ๆ นี้แทบจะไม่ต้องบรรยายถ้าคนที่รู้จักยาก็จะรู้ว่า ในทุก ๆ ที่ที่ยาไป(สมัยอยู่ตจว.)จะมีเป็นเงาเสมอ เพราะว่า "แม่" จะเป็นทั้งเพื่อนและพี่เลี้ยงที่ดีที่สุดของยา ในทุก ๆ ฉาก ทุก ๆ ตอน แม่จะต้องคอยประกบข้างๆดูแลยาเสมอในทุก ๆ เรื่อง(ย้ำทุกๆเรื่องจริง ๆ ) กับมอเตอร์ไซค์คู่ใจสีขาว ฮอนด้าดรีม ยังจำได้เลย.. ขนาดว่าเดินดรัมเยอร์ , ถือป้าย แห่ตามถนนไปรอบเมืองยะลา แม่ก็จะต้องขี่มอไซค์ตาม ว่าลูกจะหิวน้ำไหม เหนื่อยไหม ยาดมไหม เอาลิปสติกเพิ่มไหม .. เหนื่อยไหมลูก คำถามซ้ำ ๆเดิม ๆ ที่แม่มักจะถามเสมอ ๆ แค่นึกถึงก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้ เห็นไหม.. แม่ ของยา น่ารัก และใจดีกับยาเสมอ เพื่อนแท้คนนี้คนที่อยู่ในตัวแม่ของยา อยากให้บรรยากาศวันเก่า ๆ กลับมาอีกจัง แต่เราต้องโตขึ้น ไม่ใช่จะเป็นเด็กอยู่ตลอดเวลา...

.. แม้แต่ทุกวันนี้เวลายาไปออกงาน.. บางครั้งความเหงา ความเคว้งคว้างก็มาบั่นทอนความมั่นใจเหมือนกัน .. เพราะในเมื่อวันนี้ วันที่เราโตขึ้น.. แม่ก็จะไม่ได้มายืนอยู่ข้าง ๆ เราอย่างวันนั้น.. รอยยิ้มที่คุ้นเคย.. น้ำเสียงที่ห่วงใย .. แม่มีให้เราเสมอ.. แม้แต่ยามหิว.. แม่ยังยอมอด เพื่อจะอำนวยความสะดวกให้ลูก ๆก่อน

(^_^) ... "รักแม่มากน่ะค่ะ" "แม่ที่ดีที่สุดและ เพื่อนที่ดีที่สุด คนแรกในชีวิตของยา"


.... เพื่อนคนที่สองในชีวิตนั่นก็คือพี่สาว(ต่างมารดา)ของยาเอง.. พี่สาว คนนี้ยารักเค้ามาก ๆ มากจนหวง ... จนวันสำคัญในชีวิตของพี่มาถึง... วันแต่งงาน ยายังจำตัวเองได้เลยว่ายา... ต้องร้องไห้มากมายขนาดไหน . .. ที่จะยื้อไม่ให้พี่ต้องไป... กับวัย 10 ขวบที่ไม่เข้าใจอะไรเลย ... พี่สาวของยา ดีกับยามากน่ะ...พี่เป็นเพื่อน เป็นพี่เลี้ยง(อีกคนนึง) ...นับได้ว่าที่ยามีนิสัยใจคอแบบนี้ได้..ก็เพราะว่า ยาถูกเลี้ยงมาด้วยความรักและความเอาใจใจดูแลเป็นอย่างดีจาก แม่(เพื่อนคนแรก) และพี่สาว(เพื่อนคนที่สอง) นั่นเอง... ขอบคุณค่ะพี่สาว... คิดถึงพี่น่ะค่ะ..แม้ว่าพี่จะแยกครอบครัวจากเราไปนานแล้ว... แต่ภาพของพี่สาวคนสวยคนนั้นคนที่รักพ่อแม่และน้อง ๆ อย่างมากมาย ยังอยู่ในนี้ ในหัวใจดวงน้อย ๆ ดวงนั้น ที่วันนี้ เติบโตเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้วล่ะค่ะ...

ก็ได้แต่หวังว่า สิ่งที่น้องได้ทำไปในวันนี้ คงไม่ทำให้ต้องผิดหวังน่ะค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยเน้อ...พี่วารุณี (เพชรา เชาวราช) อดีตฉายาเค้าล่ะ..คิคิ

ความรัก
เพื่อนคนที่สามของยาเอง (เพื่อนซี้ข้างบ้าน) ชื่อฟิ คน ๆ นี้เป็นเพื่อนที่เล่นกันมาตั้งแต่เด็ก จำได้ว่า จะชอบปีนกำแพงขโมยชมพู่บ้านฟิทุกครั้ง เมื่อก่อนตอนอยู่บ้านเก่า(บ้านตลาดเก่า) บ้านยากว้างมาก เพราะเป็นอู่ซ่อมรถ... แต่พอยาจบม. 3 ยาก็ย้ายบ้าน ประกอบกับเราต่างก็มีหน้าที่ต้องเรียนจึงแยกย้ายกันไปตามกาลเวลา... แล้วเราก็ห่างกันไป.... จนวันนึงเราก็มาเจอกันอีกที่กรุงเทพ.. ด้วยความบังเอิญ อย่างไม่น่าเชื่อ .. แล้วเราก็กลับมาคบกันเป็นเพื่อนกันอีก... แต่ความทรงจำเวลานึกย้อนไปก็จะนึกถึงภาพเด้กผู้หญิงขี้แย...ที่เวลาไม่มีเพื่อนเล่นแล้วจะมาเล่นกับเรา... เด็กที่เอาแต่ใจตัว...ก็เด็กอ่าน่ะคิดอะไรมาก.. จนกระทั่งทุกวันนี้ยังรู้สึกดี ๆ อยู่น่ะ... คงเป้นเพราะความผูกพันด้วยมั้ง ..คิคิคิ.... จริง ๆ ถ้าจะเอ่ยถึงเพื่อนในวัยเด็ก (บ้านเก่า)ก็มีอยู่หลายคนน่ะ... แต่ส่วนใหญ่ก็แยกย้ายไปมีครอบครัวกันหมดแล้ว...จึงไม่ได้เจอกันอีกเลย ... อยากบอกเพื่อนว่า คิดถึงน่ะ แล้วก็ลุฮ(ยา) สนุกมากที่ได้เล่นด้วย ไม่ว่าจะกระโดดยาง หมากเก็บ ตีลูกแก้ว ตุ๊กตากระดาษ เป่ากบ ตบแผะ ตีลูกแก้ว ตีลูกข่าว จับลูกออด(มีด้วยน่ะ)...ฯลฯ ... แค่นึกก็ขำแล้ว... จนมาถึงวัยรุ่น ก็มีเพื่อนซี้เพิ่มอีกคนนึง ชื่อว่า เก๋..

แต่คงเป็นแค่ตำนานไปแล้วหล่ะเพราะว่าเพื่อนเลือกทางเดินชีวิตของตัวเอง ออกนอกเส้นทางไปไกลมากตลอดเวลาที่เราห่างกัน..เพื่อนคนนี้ยังคงรับรู้ข่าวคราวของเธอเสมอ

คิดถึงเพื่อนน่ะ ขอให้ใช้ชีวิตครอบครัวพ่อแม่ลูกอย่างมีความสุขน่ะจ่ะ..คิดถึงแกน่ะเก๋... มาถึงเพื่อนคนที่ 5 โย..เด็กท่าธง จะมีสักกี่คนรู้จักที่นี่เนี่ย บ้านโต๊ะพราน อ.รามัน จ.ยะลา ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่งที่มีแต่ต้นยาง บ้านเมืองที่ยังห่างไกลความเจริญ(ณ ตอนนั้น ตอนเราอายุ 15 10ปีได้แระ นานเหมือนกันเน๊าะ) ใครจะไปรู้ว่านิกัลยา จะไปหลงไหล ชีวิตชนบทได้ขนาดนั้น ชีวิตเรียบ ๆ ง่าย ๆ ในท่งหญ้ากว้าง ๆ ไร้ผู้คน ได้ยินแต่เสียงลมกับกิ่งยางเสียดสีกันแต่ไกลๆ ..ภาพสีหน้าอันเป็นมิตรของชาวบ้าน..ครอบครัวเล็ก ๆ ที่น่ารักของเพื่อน..

โย แกจะรู้ไหมว่าฉันคนนี้คิดถึงแกแค่ไหน..สิ่งที่อยู่ในใจของฉัน ความรู้สึกดีๆ .. เชื่อไหม ฉันยังจำคำแรกที่เราคุยกันได้เลย ... ฉันถามว่า ซื้อโบว์ได้ที่ไหน .. แล้วแกก็บอกว่า ... ห้องนี้ไง ... หลังจากนั้น แกก็คุยกับแม่ฉัน(เป็นภาษาท้องถิ่น นั่นแน่ะ เข้าทางแม่ด้วยเน๊าะ ) ตั้งแต่วันนั้นจนมาถึงวันนี้ เราก็เป็นเพื่อนกันเลยเนอะ มันไม่เท่านั้นน่ะสิ ... เพราะพ่อของเราก็รู้จักกัน... เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน พ่อเราจึงอนุญาตให้ไปมาหาสู่กันได้ (ดีใจชะมัด) ฉันอยากจะบอกว่าเวลาพ่อฉันอนุญาติให้ไปนอนเล่นบ้านแกช่วงปิดเทอม ฉันดีใจมากๆ เลยน่ะ ฉันน่ะ แอบหลงรักบ้านป่าเมืองต้นไม้ ตั้งแต่รู้จักกะแกนี่แหละโย... ปัจจุบันนี้ เพื่อนคนนี้ของฉันก็ไม่โสดแล้ว... เห็นว่ากำลังปลูกพืชผักทำเศรษฐกิจพอเพียงอยู่...ยังไงก็ขอให้เพื่อนรัก(มาก ๆ ) คนนี้มีลูกน้อย ๆ ไว ๆ แล้วก็ขอให้ประสบควาสำเร็จในชีวิตในทุก ๆ เรื่องเลยน่ะ.. คิดถึงแกมากเลยว่ะ โย... แต่ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว ครั้นจะให้ไปหัวเราะเฮฮาเหมือนเดิมก็มะได้แล้วเน๊าะ... ต่างก็ต้องทำงาน แกก็ต้องสร้างครอบครัวแก ฉันก็ยังโก๊ะกังเหมือนเดิม....


ฉันจะทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้น่ะ...ให้ลูก ๆ ของเรามาเป็นเพื่อนกันเหมือนอย่างที่พวกพ่อเรา เหมือนอย่างที่เราเป็นเพื่อนกันอีกน่ะ ... เราจะได้ไม่ต้องห่างกันอีก... ฉันอยากจะเป็นเพื่อนกับแกจนตายว่ะ..จริงๆ น่ะ

...มาถึงตอนนนี้แล้วฉันต้องขอโทษด้วยน่ะที่ทำตามสัญญาไม่ได้ (ก็สัญญากันไว้ว่าจะให้ลูกของเราสองคน เป็นเพื่อนเล่นกัน แต่แกก็ล่วงหน้าไปก่อนได้เลยไม่ต้องรอฉันแล้วล่ะเน้อ ฉันคงอีกนานแหละ ) ^_^คิคิ


........ ระหว่างนี้ ตอนมาเรียนอยู่กรุงเทพฯ ก็ทำให้รู้จักเพื่อนแท้ๆ อีกหลาย ต่อหลายคน ทั้งที่เคยลำบากด้วยกัน ทั้งจริงใจและจิงโจ้..อันนี้ยาเจอมาหมดแล้ว
ไม่ว่าจะเป็น ยัยนก,ยัยเอ๋,นุ่ม ,ซัย ,ม๊ะ , ครีม...
แต่.. ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขอบใจเพื่อน ๆ ที่ช่วยติวช่วยสอนในเรื่องเรียนและเรื่องอื่น ๆ จนเรียนหนังสือจนสำเร็จจนได้... เมื่อนึกย้อนไป ไม่นึกเหมือนกันมาตัวเองจะมาไกลถึงขนาดนี้ได้ .. ถ้าไม่ใช่เพราะเพื่อน ๆ ลากถูไปด้วย มันคงไปตามทางมันไปเรื่อยแหละ อิอิ... ก็มีเพื่อนรักอีกหนึ่งคน.. คนที่คอยปราถนาดี ... อยากเห็นชีวิตของเราในทางที่ดี ๆ ... รักและเป็นห่วงเราด้วยความบริสุทธิ์ใจจริงๆ ... ตั้งแต่รู้จักกันตั้งแต่ ปลายปี 48 จนมาถึงวันนี้ เม.ย. 50ก็ 1 ปี กับอีก 7 เดือนแล้ว นานมาก แล้วเหมือนกันน่ะ ... ในช่วงเวลาเหล่านั้นเราทั้งคู่ก็ผ่านอะไร ๆ มาเยอะ แยะ นับว่าเป็นคนที่ยาอยากอยู่เคียงข้างยาที่สุดก็เพื่อนเก่าคนอื่นๆ แยกย้ายกันกลับบ้านไปหมดแล้ว ถ้าจะนับที่เหลืออยู่ก็คงมีคนนี้คนเดียว "เพื่อน"....ในยามที่ยาต้องการ หรือไม่ต้องการ เค้าก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีเสมอ ... แม้ว่าเราจะอยู่ไกลกันแต่มันรับรู้ถึงความรู้สึก ความห่วงหา อาธร จาก ณ ที่ใดที่นึง ส่งมาถึงกัน "ขอบใจน่ะ"ที่ปราถนาดีกับยาเสมอมา... แถมยังชอบเลี้ยงข้าวเลี้ยงหนัง(ถ้าว่างอ่ะน่ะ) สมแล้วล่ะค่ะกับนิยามของคำว่า "รักบริสุทธิ์" ที่เค้ามอบให้ยา ... ยาก็ขอน้อมรับด้วยใจน่ะจ่ะ... ขอให้เรามีความรู้สึกดี ๆ เช่นนี้ให้แก่กัน...ตลอดไป...

เอาล่ะวันนี้ก็พล่ามมาเยอะแล้ว...คงต้องนอนต่อแล้วล่ะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าอีก...

..... ps.. คิดถึงเพื่อนทุกคนเสมอ แม้ว่าเพื่อนจะอยู่ที่ได ในโลกแห่งนี้ (หรือว่าไปรออยู่โลกหน้าแล้ว) ขอบใจมากน่ะที่อดทนคบเป็นเพื่อนกับเรามาก็นาน (อิอิ ...) ยังไงซะ ตลอดชีวิตนี้ ยาคงไม่ลืมเพื่อนทุก ๆ คนหรอกทั้งที่เอ่ยชื่อและไม่เอ่ยเธอ ..รู้ไว้ซะ ว่าภาพความทรงจำของทุก ๆ คนจะอยู่ในนี้ ...อยู่ในใจ,ในห่วงความคิด...จนกว่า โรคอัลไซเมอร์กับความชราภาพ..จะมากพรากพวกเธอจากความทรงจำเราไปน่ะ.. จำหน้ายาไว้ดี ๆ น่ะ ... แล้วเจอกันน่ะจ่ะ(แม้จะเป็นโลกแห่งความฝันก็ตาม)

Saturday, March 03, 2007

นิกัลยาในวัยเยาว์....จากวันนั้น ถึง ...ณ วันนี้
















นิกัลยา missThailandworld 2004

http://city.9sky.com/non-cgi/usr/27/27_4200_464.gif
ภาพนี้ถ่ายกับพี่มิ๊กและน้องซินดี้ค่ะงานเปิดตัวชิเชโด้ค่ะ
http://img100.imageshack.us/img100/7070/200551108537674ja.gif http://img100.imageshack.us/img100/7070/200551108537674ja.gifhttp://img100.imageshack.us/img100/7070/200551108537674ja.gif
kapook15992.gif
ส่วนรูปนี้งานวันรับปริญญาของพี่ กบ ปภัสรา ค่ะ....รวมนางงามณ เวทีมีสไทยแลนด์เวิล์ดค่ะ ตั้งแต่รุ่นแรกเลยค่ะ ... ดูตามรูปได้เลย kapook15992.gif

ถ่ายกับคุณปัญญา งานช่อง 3 ปี 49 ค่ะ
kapook8321.gif รวมนางงามทุกสถาบันค่ะ ไม่ว่าจะเป็นนางงามไทย มีสไทยแลนด์ยูนิเวิรส์ มีสไทยแลนด์เวิล์ดค่ะ กับงานแฟชั่นเครื่องเพชร ที่ สยามพาราก้อนค่ะ

รูปนี้ ถ่ายคู่กับเจ้าของมงกุฏ missworld 2002 ชาวตุรกี ค่ะ...











ไม่ได้เข้ามาตั้งนานแหน่ะ....ดูสิ นับไปนับมาก็ 7 -8 เดือนได้แล้วล่ะ.... วันนี้ก็เลยอยากจะเอารูปของยา ตอนไปออกงานตุ๊กตาทองกับน้อง ๆ นางงาม มาลงบล็อคล่ะ แล้วก็รูปที่ยาเคยถ่ายคู่กับดารานางงาม คนอื่น ๆ มาลงก้อแล้วกันจ่ะ